zeulen ww. ‘voortslepen’
Vnnl. seulen ‘zich moeizaam voortbewegen’ in (over een vloot) Waren over 20. daghen van Lisboenen gheseult ‘wij hadden gedurende 20 dagen moeizaam gevaren vanaf Lissabon’ [1598; WNT], ‘voortslepen’ in ronde houten, om haer schepen daer me overplanken ... langs den gront te seulen ‘ronde houten om hun schepen daarmee over planken langs de zeebodem te slepen’ [1667; WNT]; nnl. zeulen ‘voortslepen, met moeite dragen’ in 't zeulen van een ... vracht [1847; WNT], Twee meiden zeulden samen een matras [1917; WNT], als je een zware koffer mee moet zeulen [1973; Krantenbank Zeeland].
Verwant met os. suli ‘het slepen van een kleed’; oe. sulh ‘ploeg, vore’. Mogelijk hierbij ook mnd. solen, sölen ‘vuil werk verrichten’ (nnd. sölen ‘moeizame arbeid verrichten’), zie → bezoedelen. Zie ook → sul.
Verwant met Latijn sulcus ‘vore’, sulcāre ‘ploegen’; Grieks hélkein ‘trekken’; Albanees heq ‘trek, scheur af’ (< *skalkja < *salkja); < pie. *selk-, *solk- ‘trekken’ (LIV 530).

zeulen ww., eerst nnl., ook oostfri. daarnaast suilen en sullen. Men kan verbinden os. suli ‘het slepen’ (van een kleed). — Gaat men voor zeulen uit van een germ. grondvorm *sulh dan kan men verbinden wvla. zole, zeule v. ‘zware wielploeg’, vgl. zolen, zeulen ‘ploegen’, oe. sulh ‘ploeg, voor’, vgl. lat. sulcus ‘vore’, gr. holkós ‘het trekken, trek’ bij hélko ‘trekken’ van een idg. wt. *selk ‘trekken’ (IEW 901).

In het idg. is ook een wt. *u̯elk aan te nemen, blijkens gr. aulaks ‘vore’, lakoons eulákā ‘ploeg’, lit. velkù ‘trekken’. (IEW 1145). Mogelijk zijn beide wortels te verenigen tot *su̯elk, waaruit men suilen zou kunnen afleiden, vgl. nwfri. sjoele ‘spelen op de sjoeltafel, slepen, sloffen, schuiven, schoffelen’ en verder sul (W. de Vries Ts. 44, 1925, 199).

zeulen o.w., hierbij Vla. zeule = zware wielploeg, Ags. sulh = ploeg, Os. suli = het slepen van het kleed; dezelfde wortel met verlenging in zwelgen.

zeulen* voortslepen 1667 [WNT]