-ing achterv. dat abstracte zn. vormt bij ww.
Onl. -inga en onder Hoogduitse invloed ook wel -unga: in fīringa ‘viering’, furi-settinga ‘voornemen’, hatinga ‘haat’, offringa ‘offer’, bivunga ‘beving’, predigunga ‘preek’, wonunga ‘woning’ [alle 10^e eeuw; W.Ps.], warninga ‘waarschuwing’, manunga ‘vermaning’, etc. [alle ca. 1100; Will.]; mnl. uitsluitend -ing.
Os. -unga (mnd. -inge); ohd. -unga (nhd. -ung); ofri. -inge, -unge (nfri. -ing); oe. -ing, -ung (ne. -ing); on. -ing, -ung (nzw. -ing, -ung); < pgm. *-inga-, *unga-. De variatie -ing/-ung is zeer on-Indo-Europees.
Dit achtervoegsel is lange tijd productief geweest in het vormen van zelfstandige naamwoorden die een handeling of een werking aanduiden. Veel van deze afleidingen hebben bij overdracht een betekenisverandering ondergaan, bijv. beloning ‘het belonen’ > ‘het middel waarmee beloond wordt’, voeding ‘het voeden’ > ‘het middel waarmee gevoed wordt’, bevolking ‘het concrete resultaat van bevolken’, kneuzing ‘het resultaat van kneuzen’, stalling ‘plaats waar men kan stallen’, zitting ‘plaats waar men kan zitten’. Soms is er betekenisonderscheid met andere afleidingen, bijv. deelneming naast deelname (zie → deelnemen).
Tegenwoordig is -ing minder productief, en ontleningen aan Engelse woorden met ditzelfde achtervoegsel -ing worden meestal vervangen door vormen op -en, bijv. karting wordt (het) karten, joyriding wordt (het) joyrijden. Wel ingeburgerd is een woord als → timing. Pseudo-Engelse woorden als → camping, → dancing en → smoking hebben een eigen ingang in dit woordenboek.
Lit.: H.H. Munske (1964), Das Suffix -inga/-unga in den germanischen Sprachen: seine Erscheinungsweise, Funktion und Entwicklung dargestellt an den appellativen Ableitungen, Marburg; Schönfeld 1970, par. 170B

-ing suffix, mnl. -inc m. -inghe v. — Voor het m. suffix zie onfrank. os. ohd. ofri. oe. -ing, on. -ingr, got. -iggs, waarnaast met ablaut: os. ohd. -ang (zelden) en oe. -ung, on. -ungr. — Het vr. suffix vgl. ofri. -inge, oe. on. -ing en abl. onfrank. os. ohd. -unga, ofri. -unge, oe. on. -ung. — Het germ. suffix *-inga < idg. *-enko.

Het mnl. -inga-suffix diende tot het vormen van personennamen van nomina, zoals koning. In verband met de deminitiefformaties op -ko zoals oi. rājaka ‘kleine koning’, neemt men aan dat -enko ontstaan is uit n-stammen met het suffix -ko. Maar er is ook een adjectief suffix n-ga < idg. -nko, bijv. germ. junga- naast lat. juvencus. Dit zou dus gesubstantiveerd kunnen zijn. — Het vr.-suffix -ingō, ungō schijnt van denominatieven te zijn uitgegaan, waarvoor het on. nog enkele voorbeelden heeft zoals lausung ‘bedrog’ van lauss. Maar het suffix werd vooral productief als deverbatief, in het on. gewoonlijk van jan- ww. in het oe. eveneens, in het ohd. van zwakke ww. op -ōn, maar ook van sterke ww. (bijv. teilnemunga).

-ing Suffix dat in sommige vogelnamen voorkomt, bijv. in Veiling ↑, Loering ↑, en Weiting ‘Vlaamse Gaai’ (zie sub Wouter), echter ws. niet in Taling ↑. Bij visnamen is dit suffix in een zekere periode erg productief geweest (Paling (meer sub Palingduiker), Nebbeling, Scafteling, Tetting, Haring, Bokking, Serpeling, Wijting, Spiering).