-eren achterv.
De meeste werkwoorden op -eren zijn ontleningen aan het Frans. Het achtevoegsel correspondeert dan met de Franse infinitief-uitgang -er.
Pas in het Nieuwfrans (na de 16^e eeuw) is de uitgang -er gaan overheersen, daarbij in de plaats komend van het oudere -ier. Het Nederlands, dat al die tijd in levendig contact is geweest met het Frans, heeft deze ontwikkeling overgenomen. Het Middelnederlands heeft dan ook steeds vele werkwoorden op -ieren, bijv. hantieren (zie → hanteren), schoffieren (zie → schofferen). In het Duits, dat na de Middeleeuwen veel minder in contact met het Frans is gebleven, is de oude situatie blijven bestaan en is de met Frans -er corresponderende uitgang nog altijd -ieren.
Lit.: Schönfeld 1970, par. 162

-eren suffix ter vorming van ww. uit franse ww. op -er < lat. -āre, vgl. mnl. -ēren, mnd. -ēren, ofri. -ēra, -ēria. Daarnaast ook mnl. -ieren < fra. -ier. Oorspronkelijk werd het achtervoegsel alleen gebruikt in aan het frans ontleende ww., maar later werd het ook productief in afleidingen van nl. woorden, zoals boeleren, halveren, hoereren, redeneren, waarderen (vgl. W. de Vries, Programma Gymn. Groningen 1920-1, 190 vlgg. en v. Haeringen Suppl. 43).