precair bn. ‘onzeker, zorgelijk, hachelijk’
Nnl. precair ‘onzeker’ in geenzins eene gratuite of precaire assumptie ‘bepaald niet een ongemotiveerde of onzekere aanname’ [1781; WNT Aanv. gratuit], ‘tijdelijk, tot wederopzeggens toe’ in een precaire vergunning [1909; WNT], daarom ook ‘onzeker, waarvan de afloop niet valt te voorspellen’ in allerhande ... precaire situaties [1935; WNT] en daarom soms ook ‘zorgelijk, hachelijk’ in de toestand van den patiënt is zeer precair [1938; WNT].
Ontleend aan Frans précaire ‘van onzekere duur of toekomst’ [1618; TLF], eerder al ‘slechts met tijdelijke autorisatie’ [1585; TLF], ouder precoire ‘id.’ [1336; TLF], ontleend aan juridisch Latijn precārius ‘afgebedeld, door gunst verkregen’ en dus ook ‘van willekeur afhankelijk’, ‘tijdelijk’ en ‘onzeker’. Het Latijnse woord is een afleiding van het werkwoord precārī ‘bidden, smeken, verzoeken’, bij prex ‘bede, verzoek’ en verwant met → vragen.
Bij Latijn precārius behoort het bijwoord precārio ‘uit gunst verkregen’, en dus ook ‘afhankelijk van gunst, tot wederopzeggens toe, onzeker’, reeds in de Romeinse tijd een juridische term voor ‘in tijdelijk gebruik’. Aan dit woord is de term precario, ouder precarie, ontleend, als bn. met de betekenis ‘tijdelijk, tot wederopzeggens toe’ [1642; WNT] en als zn. met de betekenis ‘tijdelijk bezit, tijdelijk gebruiksrecht’ [1347; MNW], [1738; WNT]; dit woord is vooral bekend in de samenstelling NN precariorechten ‘gelden geïnd voor een verleend precario’ [1928; WNT], met name de rechten die moeten worden betaald voor het wonen op grond die eigendom van de gemeente is.

prekêr: onseker, gevaarlik; Ndl. precair (na Kil), Eng. precarious, uit Fr. précaire uit Lat. precarius (prex (gen. precis), “gebed, versoek”, + -arius, afl. v. ww. precari, “bid, versoek”).

Zoek dit woord op in het WNT, MNW, VMNW, ONW.