liefkozen ww. ‘strelen, aanhalen’
Mnl. in één en dezelfde tekst: kosen ‘vertrouwelijk toespreken’ in de kosende reden ‘de vertrouwelijke gesprekken’, en liefkosen ‘met liefde bejegenen’ in der gods vrunt liefkosen ‘het met liefde bejegenen van de Gods vriend (de christen)’ [beide ca. 1360; MNW]; vnnl. koosen, lief-koosen ‘vleien, behagen, kruipen voor, ontuchtig bejegenen’ [1599; Kil.], liefkosen ‘met vriendelijke woorden bejegenen’ in de iagher haer mit woorden liefkosende ‘de jager, die hen vriendelijk toesprak’ [1605; WNT], ‘vriendelijk onthalen’ in dat hy te lijdig breet sijn gasten lieve-koost ‘dat hij zijn gasten veel te weelderig onthaalt’ [1622; WNT], vooral door strelen e.d., in in schandelijcke wellusten ... in overdaet en liefkoozery [1646; WNT verachteloozen].
Met aanpassing van het eerste lid aan → lief ontleend aan Duits liebkosen ‘vriendelijk of met liefde bejegenen’, Middelhoogduits liepkōsen [ca. 1298; Gärtner]. Het tweede lid is kosen ‘vriendelijk praten’ [1293; Lexer], dat al vroeg is geattesteerd als Oudhoogduits kōsōn ‘spreken, onderhandelen, vertellen’ [8^e eeuw; Kluge] en is afgeleid van het zn. kōsa ‘gesprek, vertelling, rechtszaak’, ontleend aan Latijn causa ‘rechtszaak, zaak, toestand, oorzaak’, zie → causaal.
Ook in het Middelnederlands bestond een zn. cose ‘vleitaal, vleiende woorden’ in al es nu suete hare cose ‘al is haar vleiende taal (namelijk van de liefde) nu zoet’ [1350-1400; MNW].

liefkoozen ww. Sedert het laat-Mnl. en Mhd. (13. eeuw). Zie kozen.

liefkozen. - Op de volgende plaats staat dit ww. ter vertaling van fr. préférer. Dit is in strijd met ons taalgebruik: men zegt verkiezen, de voorkeur geven (aan iets). || Maes schijnt vooral de roode kleur geliefkoosd te hebben, GEIREGAT, Holl. Schilderk. 81 (bij HAVARD 103: La couleur que Maas paraît avoir préférée est le rouge).

Zoek dit woord op in het WNT, MNW, VMNW, ONW.