bedingen ww. ‘bij overeenkomst bepalen’
Mnl. bedingen ‘voor het gerecht brengen, een zaak bepleiten’ [1254; CG I, 56]; vnnl. geen kaesen noch zuvel te copen noch te vercopen noch te bedingen ‘geen kazen of zuivel te kopen, te verkopen of door onderhandelen te verwerven’ [1518; WNT Supp. arrha], bedingen ‘bij overeenkomst verkrijgen, bepalen’ [1612; WNT aardig].
Afleiding met → be- van het werkwoord → dingen dat in het Middelnederlands ‘een rechtszitting houden, bepleiten, een bod doen’ betekent. De betekenis heeft zich ontwikkeld van ‘voor het gerecht brengen’ via ‘door middel van een rechtszaak verwerven’ tot ‘door onderhandeling verwerven of aanspraak maken op’.
Mnd. bedingen, mhd. bedingen ‘bedingen, protesteren’; nfri. betingje.
♦ beding zn. ‘voorwaarde’. Vnnl. bedingh ‘het in rechten verdragen van een zaak’ [1604; WNT].

EWN: ♦ beding zn. 'voorwaarde' (1604)
ANTEDATERING: letten op de saecke, ende bedinghe van partyen [1582; iWNT overzien] (1604)
[J. Luif (2010-2018), 'Oudere dateringen van woorden uit het EWN', in: Trefwoord (bewerkt)]