acrostichon zn. ‘naamvers’
Nnl. acrostichon, akrostichon [1847; Kramers].
Ontleend aan Grieks akrostikhís ‘gemarkeerde regel, stel gemarkeerde regels, acrostichon’, gevormd uit ákros ‘uiterst, hoogst, uitstekend’ en stíkhos ‘rij, (vers)regel’, in samenstellingen ook -stikhon.

EWN: acrostichon zn. ‘naamvers’ (1847)
ANTEDATERING: acrostichon 'naamvers' [1820; Nieuwenhuis]
[J. Luif (2010-2018), 'Oudere dateringen van woorden uit het EWN', in: Trefwoord (bewerkt)]

acrobaat

Het Griekse woord akros betekent: spits, zowel letterlijk als figuurlijk, dus uìtstekend (boven iets anders) en uitstékend (voortreffelijk). Akropolis is dus: het hoogste gedeelte van de stad (Athene). Het werkwoord akrobatein is: op de tenen lopen en een acrobaat is iemand die op de tenen loopt, een koorddanser. Het begrip is later wat uitgebreid, want wij verstaan onder een acrobaat: iemand die kunsten maakt welke berusten op de lenigheid van het lichaam. Men spreekt ook wel van jongleur: iemand die ballen opwerpt en vangt en van equilibrist: evenwichtskunstenaar. Een ander woord met akros is akro-stichon. Stichos is Grieks voor: vers en een akro-stichon is een gedicht waarin de beginletters van elke regel of van elke strofe een naam vormen. Het bekende voorbeeld is het Wilhelmus.

Acróstichon (Gr. akros = uiteinde, stichos = vers) is een gedicht, waarvan de beginletters van elk couplet of elken versregel een of ander woord geven, bijv. bij het Wilhelmus-lied verkrijgt men, als men de eerste letter van elk couplet neemt: Willem van Nassav (de v is oorspr. hetzelfde als de u, bijv.: Evangelie werd vroeger Euangelie geschreven).
Het acrostichon is van Lat. oorsprong, werd overgenomen door de Christen-schrijvers der eerste eeuwen onzer tijdrekening, bloeide vooral in de kloosters der middeleeuwen en werd vooral door het “dubbel-acrostichon” (dezelfde letters als begin en als einde van den versregel) moeilijk gemaakt ten tijde der z.g. “Renaissance.”

Zoek dit woord op in het WNT, MNW, VMNW, ONW.